Eerst hoorden we ze af en toe 's nachts roepen en toen ik in Mexico zat heeft Ulla ze voor het eerst weer gezien. Iets later kwamen we er achter dat ze nu in de oude uilenkast zitten die ik bij de poel in een eik had gehangen. Ik vond het zonde om 'm weg te smijten en een paar jaar zaten er spreeuwen in maar nu dus de uiltjes.
Ik vermoed dat ze ook jongen hebben want het mannetje is de hele dag buiten in de weer. Maar controleren durf ik nog niet omdat ik ze niet wil verstoren. Even afwachten dus maar. Als het meezit zien we die onhandige uilskuikens vanzelf wel een keer rondscharrelen bij de poel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten